Na tej stronie znajdziesz mapę tramwajową Bangkok (Krung Thep) do wydrukowania i do pobrania w PDF. Mapa tramwajów Bangkok (Krung Thep) przedstawia sieć, strefy, stacje i poszczególne linie tramwajowe Bangkoku (Krung Thep) w Tajlandii.
Mapa tramwajowa Bangkok (Krung Thep) pokazuje wszystkie stacje i linie tramwajowe Bangkok (Krung Thep). Ta mapa tramwajowa Bangkoku (Krung Thep) pozwoli Ci łatwo zaplanować trasy w tramwajach Bangkoku (Krung Thep) w Tajlandii. Mapa tramwajowa Bangkok (Krung Thep) jest do pobrania w formacie PDF, do druku i za darmo.
Bangkok (Krung Thep) stolica Tajlandii, rozpięta nad rzeką Chao Phraya, jest portem i ośrodkiem transportowym oraz produkcyjnym. W starej części miasta, która zbudowana jest na palach i pontonach z kanałami jak w Wenecji, znajduje się kilkaset świątyń bhuddyjskich. Bangkok (Krung Thep) był pierwotnie wioską rybacką i fortem, zanim stał się cesarską stolicą w 1782 roku. Tramwaj konny został otwarty 22 września 1887 roku. Elektryczny system tramwajowy, który został uruchomiony przez Bangkok (Krung Thep) Tramways Co. 1 stycznia 1893 roku, był pierwszym w Azji. Bangkok (Krung Thep) Electric Light Syndicate otworzył kolejną linię elektryczną we wrześniu 1901 roku, a Siamese Tramways Co. otworzyło trzecią 1 października 1905 roku. Te trzy firmy połączyły się 5 maja 1927 roku, jako Siamese Electricity Corporation, która ostatecznie obsługiwała osiem tras, 48,7 km torów i 206 tramwajów, jak widać na mapie tramwajowej Bangkoku (Krung Thep). Na zdjęciu tramwaj z przyczepą w dzielnicy biznesowej. System miejski Bangkoku (Krung Thep) został zamknięty 1 października 1968 roku.
W Bangkoku (Krung Thep) pierwsze tramwaje konne jeździły w 1888 roku, a następnie kolej wiklinowa w 1893 roku, w którym to roku tramwaje konne zostały zelektryfikowane. Tramwaje elektryczne w Bangkoku (Krung Thep), które zaczęły kursować 21 lutego 1893 roku, były pierwszymi w Azji, nawet przed Japonią. Później pojawiły się tramwaje w Thonburi i Lopburi, ale wszystkie te przedsiębiorstwa tramwajowe już dawno zniknęły. W 1953 roku Metropolitan Electric Authority (MEA) miało plany wprowadzenia trolejbusów. Okazało się to jednak zbyt ambitne i tramwaje mogły pozostać. W 1955 roku sześć aluminiowych tramwajów zostało przeniesionych do Lopburi, gdzie w tym samym roku MEA otworzyła trasę tramwajową. W 1961 roku jako pierwsza została opuszczona linia Silon, najmniej uczęszczana z całej sieci. Szyny z tej linii miały zostać wykorzystane do ułożenia podwójnego toru na New Road, która została przebudowana tak, jak pokazano to na mapie tramwajowej Bangkoku (Krung Thep). Jednak jeszcze w tym samym roku rząd, za radą MEA, zdecydował się na całkowitą rezygnację z systemu tramwajowego, ponieważ ruch drogowy znacznie się zwiększył.
Tramwaj na Phuket był pomysłem byłego ministra transportu Arkhoma Termpittayapaisitha. W 2017 roku Państwowe Koleje Tajlandii (SRT) oraz Biuro Planowania Polityki Transportowej i Ruchu Drogowego (OTP) otrzymały zlecenie na przeprowadzenie studium wykonalności i opracowanie planu inwestycyjnego dla projektu, ponieważ został on wymieniony na mapie tramwajowej Bangkoku (Krung Thep). Rok później ujawniono wyniki studium wykonalności - Phuket miało otrzymać 58-kilometrową linię tramwajową z 24 stacjami, przebiegającą obok 40 szkół i tysięcy firm. Ostatni znak tramwajowy - 26 września 2004 r. znak przystanku tramwajowego w Bangkoku (Krung Thep) w pobliżu skrzyżowania Wat Chai Chana Songkhram w Chinatown. Tramwajów już nie ma, ale wciąż można zobaczyć kilka torów.